Le tour de Omgevingswet

Ook leuk: alle parallellen die je tussen de Tour en de Omgevingswet kunt trekken. Zo doen we het wielrennen in ploegen, waarbinnen rollen, taken en verantwoordelijkheden zijn belegd. Je hebt sprinters, aanvallers, klimmers, kopmannen en waterdragers. En heel belangrijk: je moet als team voor langere tijd gefocust zijn op het einddoel: het geel halen en behouden tot op de Champ Élysées in Parijs. Voor de Omgevingswet: de inwerkingtreding in 2021.

Binnen het implementatieteam van de Omgevingswet is dit niet veel anders. Een goed uitgebalanceerd team heeft verschillende disciplines in huis. De beleidsmaker, de HR-professional, de bestemmingplan-specialist, juristen, mensen uit het sociaal domein. En binnen dit team heeft iedereen z’n rol. De deelprojectleiders zijn je kopmannen. Voor de verschillende sprint- heuvel- en bergetappes heb je specialisten nodig en je hebt mensen om ‘met de snuit in de wind’, het peloton in gang te brengen..

Als programma-manager ben je ploegleider, mecanicien en soigneur in één. Zo moet je ervoor zorgen de kopmannen (de deelprojectleiders) zoveel mogelijk uit de wind worden gehouden. Een hele klus. Want in een aantrekkende economie is de druk op de gemeentelijke organisatie enorm: er wordt van alle kanten aan je kopmannen getrokken. Verder is het zaak om ervoor te zorgen dat iedereen in topvorm is. Voldoende ‘hoogtestages’ voor extra inhoud en kennis (opleidingen), de juiste voeding en natuurlijk de zorg dat het materiaal tip top in orde is (data en ICT).

Ook belangrijk: vasthouden aan je teamtactiek en focus op het einddoel. De omgevingsvisie moet vertaald worden naar programma’s en omgevingsplannen. Maar onderweg zijn er altijd de nodige verleidelijke afslagen. Denk aan de afwegingsvrijheid die de Omgevingswet je biedt. Bijvoorbeeld om in plannen af te wijken van fijnstof- of geluidsnormen. Zijwegen, die later absoluut het verkennen waard zijn, maar voor nu misschien te tijdrovend en te intensief… Voor je het weet wordt zo’n implementatietraject stoempen en harken…

Want, laten we wel wezen. Met 2021 als eindstreep hebben veel organisaties nog een flinke Koninginnenrit voor de boeg. Eentje van het kaliber Alpe d’Huez, Calibier, Tourmalet. En hoewel veel gemeenten op de goede weg zijn, staat er hen nog het nodige klimwerk te wachten. Onmogelijk? Nee. Zolang er niemand een hongerklop krijgt of lek rijdt en iedereen voor het team blijft werken, komen we vast een heel eind.

Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen. Vooralsnog is het tijd om vol op de pedalen te staan, de handen in de beugels te zetten en een groot verzet te draaien. Meters maken. Of zoals Joop Zoetemelk het ooit zei: ‘Parijs is nog ver.’