In onze ondergrond liggen talloze verhalen van Nederland verborgen; de verhalen van vele generaties en samenlevingen. Dit Erfgoed is van ons allemaal en daar moeten we goed voor zorgen. Hoe? Het bewaren waar het nu al is; onder onze voeten. Maar als ontwikkelingen voor de toekomst juist het verleden bedreigen, dan moeten we de verhalen van die plek verzamelen. En dat is het werk van onze archeologen.

Erfgoedwet

Na de Tweede Wereldoorlog begonnen meer en meer beroepsarcheologen het Erfgoed van Nederland vast te leggen. De Rijksoverheid zag er op toe dat de vondsten verzameld werden en dat zij de verschillende lagen in de grond beschreven. Onder het Verdrag van Valetta (1992) - door de Raad voor Europa - nam de zorg voor het Erfgoed een nieuwe vlucht. Uiteindelijk resulteerde dat in het feit dat vanaf 2016 niet langer de Rijksoverheid actief voor het archeologisch erfgoed de zorg droeg, maar de gemeente dit deed. Dit werd vastgelegd in de Erfgoedwet; welke de afgelopen tijd geëvalueerd is.

In het uitgebreide artikel in Rooilijn neemt onze archeoloog Hans Koopmanschap je mee in de evaluatie van de Erfgoedwet sinds dit een gemeentelijke taak is geworden. Er gaat een hoop goed maar we zijn er zeker niet. In het artikel legt Hans uit hoe wij gemeenten bij deze taak helpen. En hoe we daarmee positief bijdragen om de verhalen uit onze ondergrond te bewaren én om ze te blijven vertellen. 

Artikel in Rooilijn: Gemeenten als poortwachters wetenschappelijk onderzoek?